خودسانسوری

دلم میخواد انقد بنویسم که دستم خسته شه و کیبورد داغ کنه ولی اینکارو نمی‌کنم چرا؟ چون می‌ترسم کسی منو بشناسه ،کسی صدامو بشنوه ،حرف‌ها و فکرهامو بخونه... منظورم از کسی کسیه که منو بشناسه 

می‌خوام از آبجی و نامزدش بگم از خودم و دخترک و شوهرم ،از مامانم ،از آبجی بزرگه از خانواده شوهرم از کارم از فکرهام برا فردا و فرداها  ولی اینجا هم زبونمو بستم و قلمم رو 

 

چقد دلم یه دوست می‌خواد ولی وقتی به رابطه داشتن و چگونگیش فکر می‌کنم بی‌خیالش میشم 

کاس شوهرم همراه‌تر بود کاش اعتمادم بهش بیشتر بود ... 

فعلا که اه به همه چی